بررسی الگوی فعالیت جسمی نوجوانان در اصفهان

با وجود فواید متعدد فعالیت جسمی برای سلامتی کودکان و نوجوانان و همچنین برای پیشگیری از بیماری‌های مزمن سنین بعدی، یافته دقیقی در مورد میزان و شدت فعالیت جسمی آنها در جامعه خود در دست نداریم. مطالعه حاضر به منظور تعیین مدت و میزان فعالیت جسمی و همچنین میزان انرژی مصرفی نوجوانان توسط یک پرسشنامه ساده خود ایفا انجام شد. این مطالعه مقطعی در 2000 دانش‌آموز 11 تا 18 ساله شهر اصفهان که به روش تصادفی چندمرحله‌ای و به نسبت مساوی در دو جنس و در دو مقطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان اصفهان انتخاب شده بودند انجام شد. ابتدا روایی و پایایی پرسشنامه ساده‌ای که فعالیت‌های جسمی روزانه در آن از بی‌تحرکی (9/0 متز) تا فعالیت شدید(بیش از 6 متز) به 9 سطح تقسیم شده و در کشورهای اروپایی استفاده شده بود، در 100 نمونه مورد بررسی و تأئید قرار گرفت و سپس به صورت خود ایفا در نمونه‌های انتخاب شده تکمیل گردید و در مجموع 1894 پرسشنامه (94% از کل) باز گردانده شد. پس از ورود داده‌ها به رایانه، تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS11.5/Win توسط آزمون‌های آماری t و همبستگی پیرسون در سطح معنی‌دار 05/0P< انجام شد. میانگین سن در دختران مورد بررسی 1/1±7/14 سال و در پسران 2/1±5/ سال14 بود. میزان فعالیت جسمی با شدت بیش از 2 متز با تفاوت معنی‌داری در پسران بیش از دختران بود(8/6±9/36 در برابر 2/4±6/26 مت ساعت در روز، 001/0P